كي قرار است ادب بشويم؟؟؟؟
براي ادب شدن همين بلا كافي است اگر تاديب شويم
اگر برايمان مهم باشد كافي است كه دنيا روي سرمان هوار شود
كه متوجه بشويم كه ما غايبيم و امام زمان حاضر
كه امام زمانم حاضر است و ما غايبيم
ولي حيف اين حقيقت حتي فهمش هم براي من ثقيل الهضم است
ما دست از دست پدر رها كرده و بازي گوشي كرده و گم گشته ايم
و چون كودكان پدر را گمگشته ميپنداريم
خوشا بحال كودك همين كه متوجه شد پدرش نيست احساس غربت و وحشت ميكند…مثل مادر مرده ها زار زار گريه و بي تابي ميكند تا پدرش نيايد كوتاه نمي آيد و دست بردار نيست
وقتي پدرش را بيابد گويي دنيا را به او داده اند…قدر پدرش را بيشتر از پيش ميداند
ولي ما شادي و سرگرمي و خوش گذراني ميكنيم و دو روز عمر را ترجيه داده ايم به خوشي بگذرانيم …. و به دلمان غم غربت راه ندهيم مبادا افسرده شويم
غافل از اينكه افسرده كسي است كه از اصل و ريشه دور افتاده است
قدر شناس هم نيستيم وگرنه بايد قدر نعمت ولايت و امامت را ميفهميديم و آشفته حالي و ندبه خواني و توبه و دعا كار شب و روز ما باشد و منتظرانه منتظر لحظه ي ظهور مي بوديم.
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
امام حسن عسکری علیه السلام میفرمایند:
شیعیان ما در اندوهی دائم به سر می برند تا فرزندم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نوید ظهورش را داده، ظاهر شود…
بحارالانوار ، جلد 50 ، صفحه 317