به قول شاعر قرن حاضر:

اونی که مدعی بود عاشقته

تو رو تو فاصله ها تنها گذاشت

بی خبر رفتو تو این بی راهه ها

ردپاشم واسه چشمات جا نذاشت

بله حقیقت قصه ی عاشقی بین ما آدما اینجوریاست

فاصله افتادن همانا

و جدایی و دلتنگی و پشیمانی که سودی ندارد همانا

با یه دودو تا چهارتای ساده میشه عاشق کسی شد که

واقعا عاشقه و دوستمون داره 

وقتی دوریم یا نزدیکیم کلی  نشونی  از خودش همیشه و همه جا بهمون داده که گم نشیم و و اگه اشتباهی کردیم و گم شدیم دوباره بتونیم راهشو پیدا کنیم

گاهی باید به خودمون بگیم:  چرا  غمگینی و سردرگمیاین همه نشونی از خودش بهمون داده

یک کسی هست که  اراده کنی تو فاصله ها هم دستتو میگیره و انگار نه انگار فاصله ای افتاده و چند وقتی نبودی 

یک کسی هست یه جوری بات دوباره رفیق میشه که انگار نه انگار اشتباهی کردی و چند وقتی نبودی و گم شده بودی.

یک کسی هست یه جوری دستتو میگیره و بلندت میکنه که انگار نه انگار یه روز با اتکا به خودت زمین خورده بودی.

اصلا یه جوری در آغوش مهربونی اش میگیره تورو که با خودت میگی چقدر دوستم داشته و منتظرم بوده و حسرت میخوری که چرا با وجود همچین کسی رفتی به بی راهه و دربه دری و بی کسی رفتی …..

آخه سریع الرضاست

آخه کریمه,رئوفه ,رحیمه,غفوره,

                                       خلاصه یک خدای همه چیز تمومه

                      که با خیال راحت و اشتیاق تمام میشه بهش گفت: فدات بشم

                                         و تو دلت بلند بگی الهی آمین