آدم كال ولي رو به كمال
با بچه ها دور درخت انجير چرخي زديم وتعداد بچه انجير هاي نارس بهاري را از لابه لاي برگهاي نو رس رصد ميكرديم …. چقدر بزرگ شده بودند… پسرم گول ظاهر درشتشان را خورد و فكر كرد چون قد و قواره ي انجير رسيده ها شدند وقت چيدنشان شده … دست برد كه بچينه ولي چون شك كرد پرسيد: خيلي بزرگ شده بچينم؟؟ گفتم نه هنوز نارسه…. فقط بزرگ شده و بايد صبركنيم برسه…
همان لحظه اين تلنگر از ذهنم گذشت كه ما آدم بزرگ ها هم خيلي وقتها پيش مياد كه ظاهر طرف توجهمون رو جلب ميكنه ولي غافل از باطن خام يا حتي ذات خراب ……….بعد هم بچگي كردن و رفاقت و دمخور شدن همان و بي چارگي و پشيمان شدن همان………… البته انسان كاله و وقتي به كمال ميرسه كه به خدا برسه
خوشبحال كسي كه همدم و شريك زندگيش هرچند كال ولي قاطعانه و واقعانه در مسير كمال و به خدا رسيدنه
راستي رفاقت با شهدا يادمون نره
اونا كه به خدا رسيدند براي دوستي خيلي مفيدند
اونايي كه خدا رو نديدند يا كال موندند يا كرمو شدند يا گنديدند
يه پيشنهاد اساسي :
يه وقت خداي نكرده كسي رو ديديد كه عاشق يه همچين آدمي شده 
و دست بردار هم نيست و عيب هاي طرف رو نميبينه (بسته به نوع باطن طرف) يك عدد انجير نارس يا يك عدد انجير ترش و فاسد به خوردش بدهيد و دوباره نظرش را درباره ي تصميمش جويا شويد… اميد است كه كارساز شود و منصرف گردد …والااا بهتر از اينه كه يه عمر بدبخت بشه
راستي خدا به همه ي ما انسانها قابليت به كمال رسيدن را عطا كرده و راه و چاه را هم نشون داده و اين ما هستيم كه بايد مواظبت كنيم و با تمام قدرت براي به كمال رسيدن تلاش كنيم… قطعا اگر خالص باشيم موفق ميشويم.
